یکی از انواع عفونت های ویروسی شایع حفره دهان بویژه در کودکان عفونت تبخالی می باشد.
بروز ابتلا اولیه معمولا در یک کودک 5 ساله دیده می شود که قبلا هیچگونه تماسی با ویروس هرپس ساده نداشته است، لذا هیچگونه آنتی کوری در بدن وی وجود ندارد.
در بزرگسالانی که سابقه آشنایی با ویروس را نداشته اند نیز در صورت استعداد، ابتلا به عفونت تبخال دیده می شود.
علایم کلینیکی تبخال
- تب
- بی اشتهایی
- ضعف
- بزرگی غدد لنفاوی گردن
- قرمزی
- بی قراری و زخم های لثه ای و علایم مخاطی در صورت درگیر شدن.
بیماری ممکن است فقط با یک یا دو زخم ساده در غشاء مخاطی تظاهر نماید و یا علایمی حاد و بسیار شدید داشته باشد.
این نوع عفونت را ژنژویت دهانی هرپس حاد می نامند. معمولا بین سنین 2 تا 6 سال دیده می شود و بروز آن زیاد به نحوه رعایت بهداشت دهان ربطی ندارد.
علایم بطور ناگهانی گسترش می یابند و رنگ لثه بصورت قرمز آتشین تبدیل شده و در بیمار حساسیت های رفتاری نظیر تحریک پذیری و زودرنجی دیده می شود؛ سردرد و در صورت مصرف غذاهای اسیدی درد عارض می شود.
در بیماری های حاد و اولیه در مخاط گونه، زبان، لبها حتی چین های مخاطی گونه، کام نرم و سخت، لوزه ها، وزیکول هایی دیده می شوند.
وزیکول ها حاوی مایع زرد آبکی هستند که پس از چند روز پاره شده و زخم های دردناکی را ایجاد می کنند. در اولین حمله ضایعات و عوارض شدید است ولی در حملات بعدی از شدتشان کاسته می شوند.
تشخیص افتراقی زخم در این مرحله با آفت بسیار حایز اهمیت است. همچنین ممکن است این بیماری با ژنژیوزیس اشتباه گرفته شود که سایر علایم کلینیکی تشخیص افتراقی را ممکن می سازد. گاهی این ویروس پس از حمله اولیه به حالت خاموش و غیر فعال باقی می ماند و بعدها بصورت زخم تبخالی بروز می کند.
کاربرد دهانشویه ها، پمادهای آنتی بیوتیکی و ویتامینهای لازم و استراحت و جدا نگه داشتن بیمار در تسریع بهبود بیماری بسیار موثر است.