سن مناسب برای شروع درمان ارتودنسی بستگی به نوع ناهنجاری دارد ولی در هر سنی می توان ارتودنسی را انجام داد. اگر سن بیمار کمتر باشد درمان راحت تر، کوتاه تر و موفقیت آمیز تر خواهد بود.

ویزیت های مرتب توسط دندانپزشک و متخصص ارتودنسی بهترین زمان ارتودنسی را مشخص میکند. در بیمارانی که دارای مشکل فکی هستند حتما باید بیمار را قبل از بلوغ معاینه کرد.

در مورد پسرها معمولا ۱۰ تا ۱۱سالگی و در مورد دختر ها ۸ تا ۹سالگی مناسب ترین زمان ارتودنسی است.

(با استفاده از رادیو گرافی مچ دست یا مهره های گردنی می توان سن مناسب برای درمان را برای هر شخص مشخص نمود).

اگر متخصص ارتودنسی مشکل فکی را تشخیص دهد، باید با کمک دستگاه های ارتودنسی مشکل فکی بیمار درمان شود چرا که در صورت عدم درمان در زمان مناسب، دیگر نمی توان مشکل بیمار را فقط با ارتودنسی درمان کرد و بیمار نیاز به جراحی فک نیز خواهد داشت. بنابراین ویزیت به موقع در درمان ناهنجاری های دندان و فک بسیار اهمیت دارد ولی اگر بیمار دارای مشکل فکی نباشد و فقط دندان های او نیاز به درمان برای ردیف شدن داشته باشند در آن موقع می توان درمان را در هر سنی انجام داد گرچه در آن شرایط هم بهتر است درمان را قبل از بلوغ شروع کرد.

8 سالگی بهترین زمان برای شروع درمان ارتودنسی

مزایای سن مناسب برای شروع درمان ارتودنسی

توصیه انجمن ارتودنتیستهای آمریکا این است که از کودکان در ۷ سالگی معاینه ارتودنسی به عمل آید. البته برای بعضی از کودکان خیلی زود است اما میتواند برای خیلی از ناهنجاری ها سن مناسبی باشد.

افزایش اعتماد به نفس با بهبود زیبایی صورت
تامین فضا برای دندانهای در حال رویش یا نامنظم
ایجاد تناسب صورتی از طریق هدایت رشدی فک
کاهش ریسک شکستن دندانهای بیرون زده جلویی
کاهش احتمال کشیدن دندان
کاهش احتمال نیاز به جراحی فک
ارتقاء سلامت لثه و نسوج نگهدارنده دندان ها
کاهش طول درمان با دستگاههای ثابت

درجه شدت، که به آن مال‌اکلوژن (اختلالات فکی و دندانی) هم گفته می‌شود، یکی از عوامل تعیین کننده طول مدت درمان ارتودنسی است.

در مواردی که دندان‌ها شلوغ هستند یا بیرون زده‌اند و بدون کمک لب‌ها در دهان جا نمی‌گیرند، مدت زمان درمان ارتودنسی افزایش می‌یابد. همچنین، زمانی که فک‌های بالا و پایین با تأخیر رشد کنند یا به صورت هماهنگ رشد نکرده باشند نیز مرتب کردن دندان‌ها بیشتر طول می‌کشد. برای همین، همه بیماران از لحاظ الگوهای اسکلتی و دندانی ارزیابی می‌شوند تا درجه شدت مال‌اکلوژن آن‌ها مشخص شود.‌