پری ایمپلنتیت : نگرانی در مورد عوارض ایمپلنت

ایمپلنت دندان یک روش درمانی بسیار موفق است که می‌تواند جایگزینی مطمئن و بادوام برای دندان‌های از دست رفته باشد. با این حال، مانند هر روش درمانی دیگری، ایمپلنت دندان نیز ممکن است با عوارضی همراه باشد. یکی از شایع‌ترین عوارض ایمپلنت دندان، پری ایمپلنتیت است.

پری ایمپلنتیت چیست؟

پری ایمپلنتیت یک بیماری التهابی است که لثه‌ها و استخوان اطراف ایمپلنت را درگیر می‌کند. این بیماری می‌تواند باعث شل شدن یا شکستن ایمپلنت شود.

علائم پری ایمپلنتیت

علائم پری ایمپلنتیت عبارتند از:

• درد
• تورم
• قرمزی
• خونریزی
• عقب‌نشینی لثه
• بوی بد دهان

عوامل خطرآفرین برای پری ایمپلنتیت

عدم رعایت بهداشت دهان و دندان: یکی از مهم‌ترین عوامل خطرآفرین برای پری ایمپلنتیت، عدم رعایت بهداشت دهان و دندان است. تجمع پلاک و جرم در اطراف ایمپلنت می‌تواند باعث التهاب و عفونت شود.

سیگار کشیدن: سیگار کشیدن نیز می‌تواند خطر ابتلا به پری ایمپلنتیت را افزایش دهد.

سابقه بیماری‌های لثه: افرادی که سابقه بیماری‌ لثه دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به پری ایمپلنتیت هستند.

قرار گرفتن در معرض استرس اکسیداتیو: قرار گرفتن در معرض استرس اکسیداتیو نیز می‌تواند خطر ابتلا به پری ایمپلنتیت را افزایش دهد.

درمان پری ایمپلنتیت

درمان به شدت بیماری بستگی دارد. در موارد خفیف، ممکن است بتوان با رعایت بهداشت دهان و دندان و استفاده از داروهای ضدالتهاب، بیماری را کنترل کرد. در موارد شدید، ممکن است نیاز به جراحی باشد.

پیشگیری از پری ایمپلنتیت

بهترین راه برای پیشگیری، رعایت بهداشت دهان و دندان است. علاوه بر این، از سیگار کشیدن خودداری کنید و به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید تا از سلامت ایمپلنت‌های خود اطمینان حاصل کنید.

عوارض پری ایمپلنتیت

شل شدن یا شکستن ایمپلنت: پری ایمپلنتیت می‌تواند باعث شل شدن یا شکستن ایمپلنت شود. در این صورت، ممکن است نیاز به جراحی برای برداشتن ایمپلنت باشد.

از دست دادن استخوان: پری ایمپلنتیت می‌تواند باعث از دست دادن استخوان اطراف ایمپلنت شود. این امر می‌تواند باعث شل شدن یا شکستن ایمپلنت شود.

انتقال عفونت به سایر قسمت‌های بدن: در موارد نادر، عفونت ناشی از پری ایمپلنتیت می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن منتقل شود.

پری ایمپلنتیت یک بیماری جدی است که می‌تواند عوارض جدی را برای سلامتی دندان‌ها و دهان ایجاد کند. برای پیشگیری از این بیماری، رعایت بهداشت دهان و دندان و مراجعه منظم به دندانپزشک ضروری است.

برخی مطالعات نشان میدهند یک سوم بیماران ایمپلنت دچار عفونت میشوند چون کاهش استخوان فک فرایندی خاموش بوده و شناسایی نمیشود و افراد متوجه نیستند که در خطر قرار گرفته اند.

تصور میشود یک سوم از این بیماران یک بیماری خفیف تر (موکوسیت پری ایمپلنت) دارند که در صورتی که تورم لثه هایشان درمان نشود میتواند به پری ایمپلنتیت تبدیل شود.