ویروس نقص ایمنی انسانی ویروس عامل بیماری ایدز است. بیماری ایدز توانایی فرد در مقابله با عفونتها را تضعیف میکند. ویروس ایدز از طریق رابطه جنسی محافظت نشده یا استفاده از سوزن مشترک میتواند منتقل شود.

آزمایش ایدز میتواند وجود این ویروس در بدن فرد را تایید کند. داروها میتوانند ویروس را سرکوب کرده و شروع ایدز را به تاخیر می اندازد.

علائم ابتلا به ویروس اچ آی وی (HIV)

در بسیاری از افراد پس از ابتلا به ویروس اچ آی وی، علائمی بروز نمیکند، در برخی دیگر علائمی مشابه آنفلوانزا چند روز تا چند هفته پس از مواجهه با این ویروس دیده میشود.

این علائم میتواند شامل سردرد، تب، خستگی و بزرگی غده لنفاوی گردن باشد. این علائم معمولا ظرف چند هفته بهبود می یابد.

فرد پس از ابتلا به عفونت در ابتدا هیچ علامتی ممکن است نداشته باشد.

پیشروی ویروس اچ آی وی در افراد بسیار متفاوت است.

این وضعیت ممکن است از چند ماه تا بیش از ده سال طول بکشد. در طول این دوره ویروس اچ آی وی به صورت فعال به تکثیر ادامه می دهد و سلولهای دستگاه ایمنی را عفونی کرده و نابود میسازد.

سیستم ایمنی امکان مبارزه با باکتریها، ویروسها و عوامل عفونی دیگر را فراهم می آورد. ویروس اچ آی وی سلولهایی را که در صف اول مبارزه با عفونت قرار دارند به نام سلولهای CD4+ یا T4 نابود میسازد.

همین که سیستم ایمنی ضعیف شد، فرد مبتلا به عفونت اچ آی وی علائم زیر را بروز میدهد:

فقدان انرژی
کاهش وزن
تب و تعریق مکرر
عفونتهای مکرر یا دائمی قارچی
تحریکات پوستی دائم
کاهش حافظه کوتاه مدت
زخمهای مقعدی، تناسلی و دهانی ناشی از عفونت هرپس (تبخال).

علائم عفونت اچ آی وی در مرحله اول

عفونت ویروس اچ آی وی در سه مرحله ظاهر میشود. اولین مرحله عفونت حاد یا سروکانورژن (seroconversion) خوانده میشود و معمولا ظرف دو تا شش هفته پس از مواجهه با ویروس، اتفاق می افتد.

در این زمان است که سیستم ایمنی بدن به مقابله با ویروس برخاسته است. علائم عفونت حاد مشابه بیماریهای ویروسی دیگر است و اغلب با آنفلوانزا قابل مقایسه است.

این علائم یک یا دو هفته ممکن است طول کشیده و سپس به طور کامل رفع شوند و بیماری به مرحله بدون علامت وارد شود.

اگر پس از ابتلا به ویروس سریعا به متخصص مراجعه کنید، آنها میتوانند مانع ماندن ویروس در بدن شوند.

پلیسها، آتش نشانها و کارمندان بهداشتی و پزشکی که در معرض خون آلوده به اچ آی وی قرار میگیرند، اغلب از فرایندی بهره میبرند که در آن داروهای ضد ویروس اچ آی وی برای حفاظت از بدن مصرف میشود.

این داروها را باید ظرف 72 ساعت پس از مواجهه اولیه با ویروس مصرف کرد.

شما با آزمایشهای بسیار حساس که آنتی ژن اچ آی وی و آنتی بادی اچ آی وی را شناسایی میکنند، میتوانید احتمال ابتلا به ویروس را مشخص کنید.

این آنتی ژن پروتئینی است که بلافاصله پس از عفونت، توسط ویروس تولید میشود.

این آزمایش دقیق میتواند ظرف چند روز پس از مواجهه با ویروس، آن را شناسایی کند. آزمایشهای معمول بیماری ایدز به این زودی بیماری را شناسایی نمیکنند، بلکه فقط میتوانند آنتی بادیها را (که بدن بیمار تولید میکند) شناسایی کنند.

داروهای ضد بیماری ایدز مدتی برای شما تجویز میشود. این داروها عوارض نامطلوبی ممکن است داشته باشند اما میتوانند مانع عفونی شدن بدن شما توسط ویروس شوند.

بیشتر مردم خودشان خبر ندارند که به ویروس اچ آی وی مبتلا شده اند اما هفته های بعد ممکن است علائم سروکانورژن را تجربه کنند.

این علائم به این معنی است که بدن تلاش میکند با ویروس مبارزه کند.

عفونت اچ آی وی در مرحله دوم (دوره بدون علامت)

پس از اولین دوره سروکانورژن، سیستم ایمنی دست از مبارزه با ویروس برداشته و علائم از بین میروند.

عفونت اچ آی وی وارد مرحله دوم میشود که دوره طولانی بدون علامت به نام دوره بی علامت یا آسیمپتوماتیک (asymptomatic) خوانده میشود.

در این زمان افراد نمیدانند که ویروس اچ آی وی دارند و ممکن است ویروس را به افراد دیگر منتقل کنند. این دوره از بیماری ممکن است ده سال یا بیشتر طول بکشد.

در طول دوره بدون علامت، ویروس اچ آی وی به تدریج سلولهای CD4 T را نابود کرده و سیستم ایمنی را ویران میکند. معمولا شمار سلولهای CD4 T هر فردی بین 450 و 1400 سلول در هر میکرولیتر است.

این مقدار بسته به وضعیت سلامتی افراد دائما تغییر میکند. شمار این سلولها در فرد مبتلا به ویروس اچ آی وی دائما رو به کاهش است و این امر فرد را مستعد ایدز و عفونتهای دیگر مینماید.

عفونت اچ آی وی یا بیماری ایدز در مرحله سوم

بیماری ایدز (مخفف سندرم نقص ایمنی اکتسابی) مرحله پیشرفته عفونت اچ آی وی است.

زمانی که شمار سلولهای CD4 T به زیر 200 میرسد، ابتلا به ایدز در فرد تشخیص داده میشود.

فردی که توسط ویروس اچ آی وی عفونی شده در صورتی که بیماری مشخص کننده ایدز مانند سارکوم کاپوسی (نوعی سرطان پوست) یا سینه پهلو پنوموسیتیس (بیماری ریه) داشته باشد نیز مبتلا به ایدز تشخیص داده میشود.

خوشبختانه ترکیبی از داروها برای درمان اچ آی وی استفاده میشود که میتواند سیستم ایمنی را بازسازی نماید.

این داروها گران بوده و عوارض چالش برانگیزی دارند اما بسیار مهم است که بدون دستور پزشک، مصرف آنها را متوقف نکنید.

همچنین نباید تنها بخشی از داروها را ( بدون مصرف بخش دیگر) مصرف کنید.

افرادی که سلولهای CD4 T در آنها پایین است، میتوانند داروهایی نیز برای پیشگیری از عفونتهای فرصت طلب (opportunistic infections) دریافت کنند. این داروهای پیشگیرانه را تنها تا زمان بهبود تعداد این سلولها باید مصرف کرد.

بیماری ایدز

برخی از افراد نمیدانند به ویروس اچ آی وی مبتلا شده اند یا نه و تنها پس از تجربه این علائم مربوط به این عفونت، از وضعیت خود آگاه میشوند

– همیشه احساس خستگی میکند
– گره های لنفی در گردن و کشاله ران متورم شده است
– بیش از ده روز است که تب دارد
– تعریق شبانه دارد
– کاهش وزن بدون علت دارد
– لکه های بنفش بر روی پوست ظاهر شده و از بین نمیرود
– کوتاهی تنفس تجربه میشود
– اسهال شدید و طولانی دارد
– عفونتهای قارچی در دهان، گلو یا واژن مشاهده میشود
– به سادگی دچار خونریزی بدون علت یا کبودی میشود

اگر هر یک از علائم بالا را تجربه کردید، به پزشک مراجعه کنید. این علائم ممکن است نشانگر بیماری جدی باشند که تشخیص زود هنگام آنها به نفع شماست.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *