علل متعدد برای نقص فک پایین وجود دارد، که از جمله آنها، ضربه شدید از بیشترین اهمیت برخوردارند.

چالش بازسازی نقص گسترده در فک پایین، ناشی از آناتومی متمایز، عروق، انواع گزینه های درمانی در دسترس است.

برخی از گزینه های موجود برای بازسازی نقایص استخوانی فک شامل پیوند آزاد، پیوند غیر عروقی، فلپ ساقه، دیسترکشن استخوانی، بازسازی صفحه، شبکه های تیتانیومی و آلوگرافت هستند.

انتخاب مناسب روش بازسازی باید در محیط بالینی با در نظر گرفتن روی و اشکالات هر روش انجام گیرد.

شبکه تیتانیمی یک روش بازسازی است که به صورت زیر ارائه می شود.

بازسازی به روش شبکه تیتانیمی این مزیت را دارد که توسط نرم افزار های کامپیوتری بر اساس داده های سی تی اسکن و یا نمونه تهیه شده، قبل از عمل می توان شکل فک پایین را نمایش داد.

عدم مدیریت نقص فک پایین می تواند منجر به ایجاد مشکلات در ظاهر، فعالیت، بلع، جویدن، گفتار، خلق و خو و سلامت ذهنی شود.

بازسازی فک پایین, علی الخصوص برای بیماران جوان، کیفیت زندگی و سلامت روان را به طور قابل توجهی افزایش می دهد.

در اینجا، ما امکان بازسازی فک پایین با استفاده از صفحه سفارشی شبکه تیتانیومی و به صورت همزمان برداشت استخوان اتوژن از ناحیه ایلیا با روش آلوگرافت را بررسی می کنیم.

مواد و روش ها:

تنها آزمایش های بالینی مقایسه ای در برداشت گرافت استخوان اتوژن انتخاب شدند.

در صورتی که مطالعات به مقایسه جایگزین های گرافت استخوان اتوژن به استخوان و یا پیوند آزاد عروقی استخوان پرداخته باشند، حذف شده اند.

نتایج:

مجموع 24 مطالعه دراین بررسی مورد بحث و گفت و گو قرار گرفتند. شش محل اهدایی داخل دهانی شناسایی شدند.

بالاترین میزان شواهد توسط یک مطالعه کنترل شده تصادفی بدست آمد.

قسمت اطراف فک پایین، منبع استخوانی قرار گرفت که به انتخاب خود بیمار مورد آزمایش قرار گرفت. از این منطقه اهدا کننده داخل دهانی، تحت بی حسی موضعی به صورت سرپایی استخوان برداشت شد. پذیرش بدن بیمار نسبت به برداشت استخوان چانه کم بود.

این مساله به عوارض قابل توجهی شامل درد، اختلالات حساسیت پوست سطحی و مشکلات التیام یافتن زخم در محل اهدا کننده منجر شد. حتی بیماران برداشت استخوان اتوژن از ناحیه ایلیا کرست قدامی را به برداشت استخوان چانه ترجیح می دادند، اگر چه این محل اهدا کننده دور، نیازمند بیهوشی عمومی و بستری شدن در بیمارستان است.

برداشت استخوان اتوژن از ناحیه ایلیا کرست خلفی به بروز عوارض کمتر نسبت به برداشت استخوان اتوژن از ناحیه ایلیا کرست قدامی منجر می شود.

وقتی که تنها استخوان اسفنجی مورد نیاز بود، برداشت استخوان از ناحیه ایلیا کرست و از راه پوست منجر به بروز عوارض کمتری نسبت به یک روش باز دسترسی به ناحیه ایلیا کرست قدامی می شود.

خلاصه:
بسته به ساختار مورد نیاز گرافت و مقدار استخوان مورد نیاز ، گرافت راموس ، پیوند استخوان از ناحیه ایلیا کرست خلفی و گرافت استخوان اسفنجی برداشت شده با مته از استخوان ناحیه ایلیا کرست قدامی باید انتخاب شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *