پس از دهه ها پیشرفت و توسعه، به کار گیری نتایج آزمایش ها و تحقیقات، اختراع ابزارهای جدید و کسب و جمع آوری دانش بیشتر در حوزه ایمپلنت شناسی، ایمپلنت دندان به ابزاری عالی در دستان ماهر بسیاری از دندانپزشک ها تبدیل شده است.
در گذشته موارد بالینی متعددی وجود داشت که بیمار به علت از دست دادن دندانهای زیاد، ظاهر بدی پیدا میکرد و دندانپزشک مجبور میشد از دندانهای مصنوعی برای کمک به بیمار استفاده کند.
دندانپزشکان در گذشته نمیتوانستند پشتیبانی برای داخل دهان بیابند که به اندازه کافی محکم باشد که پروتز ثابت را که میتواند ظاهر طبیعی دندان را خوب تقلید کند، نگه دارد.
از آن زمان تا کنون 18 تا 20 درصد از دندانپزشکان امریکا از ایمپلنت استفاده میکنند. انتظار میرود تا سال 2020 این درصد افزایش یابد. تعداد ایمپلنتهای داخل دهان بیماران نیز انتظار میرود 10 درصد افزایش یابد. همچنین پیش بینی میشود که درمانهای بر پایه ایمپلنت موارد از دست دادن دندان را پوشش دهند. از طرفی انتظار میرود روز به روز تعداد بیشتری از دندانپزشکهای عمومی، موارد ترمیمی ساده تر را با استفاده از ایمپلنت انجام دهند.
در امریکا شمار دندانپزشکانی که از ایمپلنت استفاده میکنند، هنوز کمتر از اروپا است، برای مثال در برخی مناطق اروپا 80 تا 90 درصد از دندانپزشکان عمومی ایمپلنت دندانی را با جراحی جایگذاری و ترمیم میکنند.
شمار روز افزونی از دندانپزشکانی که هنوز از ایمپلنت در مطب خود استفاده نکرده اند، با مواردی رو به رو میشوند که یک یا چند دندان بیمار با استفاده از ایمپلنت ترمیم شده و اکنون باید این ایمپلنتها حفظ شده یا به عنوان پایه ای برای ترمیم استفاده شوند.
دلایل اصلی که مانع استفاده موفقیت آمیز دندانپزشکها از ایمپلنتهای دندان میشود و از کسب آگاهی کافی دندانپزشکها در این حوزه رو به پیشرفت دندانپزشکی جلوگیری میکند، چیست؟
1- دندانپزشکها تصور میکنند باید با روشهای جراحی چالش بر انگیز آشنا شوند- واقعیت این است که بسیاری از دندانپزشکها از روشهای جراحی خودداری میکنند و ترجیح میدهند بیمار را به جراح دهان یا لثه ارجاع دهند و تصور میکنند کاشت ایمپلنت دندانی بسیار مشکل تر از کشیدن دندان، آماده سازی مجرای کانال منحنی یا دندان برای روکش است. واقعیت این است که این عملها در مقایسه با ایمپلنت اغلب وقت گیرتر و مشکل تر هستند و خطر عوارض کوتاه مدت و بلند مدت در آنها بیشتر است. کاشت ایمپلنت بر عکس کشیدن دندان است و در بیشتر موارد آسانتر از آن نیز می باشد. دندانپزشکها میدانند امکان ندارد دقیقا بگویند کشیدن یک دندان دقیقا چه مقدار طول میکشد، 5 دقیقه یا 50 دقیقه؟ اما کاشت ایمپلنت معمولا حدود 20 دقیقه از آغاز کار تا پایان، زمان میبرد. از آنجایی که 80 درصد از کل ایمپلنتها، در موارد جایگزینی برای یک دندان افتاده استفاده میشوند، شمار موارد پیچیده تر که نیاز به مداخله جراح دهان داشته باشد، بسیار کم است.
2- دندانپزشکها تصور میکنند باید هزینه زیادی صرف خریداری تجهیزات گران قیمت شود- اگر دندانپزشکها با موارد ساده تر ایمپلنت یک دندان شروع کنند، لازم نیست تجهیزات گران قیمتی خریداری کنند. بسیاری از نشریات دندانپزشکی موارد بسیار پیچیده ترمیم های متعدد و شرایط حساس زیبایی در نواحی جلویی دندانها را مطرح میکنند. اما آمارها نشان میدهند 80 درصد از همه ایمپلنتها جایگزین تنها یک دندان از دست رفته میشوند و بخش بزرگی از آنها ایمپلنتهای دندانهای عقبی هستند نه جلویی. بنابراین میتوانید ساده بگیرید و با کیت جراحی اصلی که هر شرکت تجهیزات دندانپزشکی میتواند به صورت رایگان در قبال خرید تعداد مشخصی ایمپلنت به شما ارائه کند، کار را آغاز کنید.
3- دندانپزشکها تصور میکنند باید پیش از شروع جایگذاری ایمپلنت، تحصیلات و آموزش گران قیمت و طولانی ببینند- آموزش در همه جای دنیا واقعا گران و طولانی مدت است. در حال حاضر برخی از دانشکده های دندانپزشکی هر ساله برنامه های ایمپلنتولوژی و صدها کنفرانس ارائه میکنند. کتابهای زیادی در این زمینه وجود دارد. همه اینها در صورتی که علاقه به پیشرفت داشته باشید، برایتان در دسترس است. دانش و مهارت اولیه برای شروع موارد ساده ایمپلنت لازم است اما زمان زیادی طول نمیکشد تا در این زمینه مجرب و ماهر شوید. بخش بزرگی از کار شما مواردی است که کاملا میتوانید از عهده آنها برآیید. باید دانش آناتومی خود را افزایش دهید، مهارتهای جراحی دستی تان را تقویت کنید و دانش خود درباره مواد و ویژگیهای سیستم ایمپلنتی که برای کار انتخاب کرده اید را بالا ببرید و یاد بگیرید چگونه عوارض شایع ایمپلنت را حل کنید. مهمتر از همه این است که باید سعی کنید از عوارض آن جلوگیری کنید. هر قدر موارد بیشتری کار کنید، تجربه و اعتماد به نفستان بیشتر میشود. اگر خودتان نیز به آموزش خود کمک کنید میتوانید موارد پیچیده تر را نیز کار کنید.
4- دندانپزشکها تصور میکنند باید اندازه گیریهای گسترده در سی تی اسکن یا سی بی سی تی (سی تی اسکن با اشعه مخروطی) انجام دهند- سی تی یکی از مراحل الزامی برنامه درمانی ایمپلنت نیست.، تنها پرتوی ایکس پانوراما کافی است. اگر درمان شامل یک دندان باشد، به سادگی میتوان حجم استخوان و ساختارهای آناتومی دندانهای مجاور آن را در همه ابعاد ارزیابی کرد. سی تی تنها در موارد معدودی که حجم زیادی ایمپلنت باید کار شود لازم است و در حین عمل ایمپلنت از راهنمای جراحی به منظور هدایت سیستم دریل ایمپلنت و جایگذاری دقیق ایمپلنت استفاده میشود.
5- دندانپزشکها تصور میکنند باید یکی از سیستمهای متعدد ایمپلنت موجود را انتخاب کنند- اگر چه در آغاز ایمپلنت شناسی، تنها ده سیستم در بازار وجود داشت، اما امروزه صدها سیستم ایمپلنت وجود دارد. با سیستمی کار را آغاز کنید که خیلی مورد استفاده بوده و سابقه خوبی در کارهای بالینی دارد و از آموزشها و پشتیبانی های قابل اطمینانی برخوردار است. بسیاری از ایمپلنتولوژیست ها در کار خود بیش از یک سیستم ایمپلنت را انتخاب میکنند یا حداقل سیستمهای مختلفی را امتحان میکنند. بهتر است با یک سیستم شروع کنید و سیستمهای جدید را پساز افزایش تجربه و مهارت، به کار بگیرید.
احتمالا اکنون به این نتیجه رسیده اید که استفاده از ایمپلنت برایتان مناسب است و بهتر است کار را آغاز کنید. با پشتکار و آموزش و تجربه در این کار پیشرفت خواهید کرد، مهم این است که ابتدا با ساده ترین موارد شروع کنید و با ادامه کار در آینده به موارد پیچیده تر که نیاز به مدیریت بافت نرم یا پیوند استخوان دارند، بپردازید.