درباره آرتروز استخوانی (استئوآرتریت) چه میدانید؟
آرتروز استخوانی یا استئوآرتریت (Osteoarthritis) متداولترین نوع آرتروز است.
این بیماری به عناوین زیر نیز شناخته میشود:
– بیماری دژنراتیو مفاصل
– آرتریت دژنراتیو
– آرتریت استهلاکی
آرتروز استخوانی بیماری مربوط به پیری است. طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماریها (CDC) امریکا، این بیماری در بیش از 25 میلیون زن و مرد بالای 25 سال در امریکا وجود دارد که این رقم تقریبا شامل 14 درصد از بزرگسالان میشود. این درصد در سالمندان بیشتر است. بیش از یک سوم افراد بالای 65 سال از آرتروز استخوانی رنج میبرند.
آرتروز استخوانی عامل اصلی ناتوانی در بزرگسالان به شمار می آید. مردان و زنان در همه سنین ممکن است به آرتروز استخوانی دچار شوند اما آمار این بیماری با سن تغییر میکند. طبق گزارش موسسه ملی آرتروز و بیماریهای پوستی و اسکلتی عضلانی امریکا، این بیماری پیش از 45 سالگی در مردان شایعتر است. پس از 45 سالگی آرتروز استخوانی در زنان شایعتر میشود.
از دیگر عوامل زمینه ساز این بیماری عبارتند از:
– چاقی
– مشاغلی که فشار بر مفاصل وارد میکنند
– آسیب مفصل
– بد شکلی مفصل
عوامل و علائم آرتروز استخوانی
آرتروز استخوانی به واسطه خراب شدن و تجزیه غضروفهایی که مفاصل را میپوشانند، ایجاد میشود. بافت محافظ با پیری و حرکات مکرر از بین میرود. این امر اصطکاک در استخوانهای مفصل را افزایش داده و باعث میشود به هم ساییده شوند. این امر همچنین به استخوان صدمه میزند.
متداولترین علائم آرتروز استخوانی درد و سفتی است. استئوآرتریت در هر مفصلی ممکن است ایجاد شود اما معمولا مفاصلی که دچار آن میشوند مفاصل دست، زانو، ران و ستون فقرات هستند.
آرتروز استخوانی از آرتروز روماتیسمی (RA) متفاوت است. آرتروز روماتیسمی یک اختلال خود ایمنی است به این معنی که دستگاه ایمنی بدن به بافت مفصل حمله میکند و منجر به درد و تورم مفصل میشود.
غضروف چیست؟
غضروف بافت سفتی است که حالت لاستیک مانند دارد و انتهای استخوانها را میپوشاند. غضروف از مفاصل محافظت میکند و به استخوانها امکان میدهد به سادگی در کنار یکدیگر حرکت کنند. آرتروز استخوانی زمانی اتفاق می افتد که غضروف شروع به تخریب میکند. دژنراسیون، استخوانهای مفصل را در معرض قرار میدهد و این تماس استخوان با استخوان میتواند موجب درد شدید شود. کاهش یا از دست دادن غضروف میتواند بر شکل مفصل تاثیر بگذارد. این امر باعث میشود مفصل نتواند به درستی عمل کند.
شدت آرتروز استخوانی
آرتروز استخوانی از نظر شدت متفاوت است. برخی افراد ممکن است در آزمایشها شواهدی از آرتروز استخوانی را نشان دهند در حالی که هیچ علامتی ندارد. برخی دیگر ممکن است درد و سفتی شدید مفاصل را تجربه کنند.
طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماریهای امریکا، 80 درصد از افرادی که آرتروز استخوانی دارند، تغییراتی در دامنه حرکتی خود دارند. یک چهارم از این افراد نمیتوانند برخی فعالیتهای روزانه را انجام دهند که عبارت است از:
– بلند شدن از روی صندلی یا نشستن بر روی آن
– حمام کردن
– لباس پوشیدن
– کفش پوشیدن
در موارد نادر آسیب ستون فقرات (ناشی از آرتروز استخوانی) بر عملکرد مثانه و روده تاثیر میگذارد. آرتروز استخوانی کمر همچنین میتواند موجب احساس ضعف یا مور مور شدن در دست و پا شود.
دورنمای بلند مدت آرتروز استخوانی
آرتروز استخوانی یک بیماری کند پیشرونده است. این اختلال خاموش بوده و تا زمانی که علائم درد و ناتوانی شروع نشوند، به سختی میتوان آن را تشخیص داد. آرتروز استخوانی در مراحل اولیه تنها پس از تصادف یا وقایع دیگری که منجر به شکستگی و گرفتن تصویر پرتوی ایکس میشود، شناسایی میگردد. به مرور زمان علائم زیر بروز میکند:
– درد
– تورم
– سفتی
– محدودیت حرکتی
درمان بسته به فرد متفاوت است. بسیاری افراد با گزینه های زیر میتوانند علائمشان را آرام کنند:
– ورزش
– کاهش وزن
– فیزیوتراپی
– دارو
برخی دیگر ممکن است به جراحی نیاز داشته باشند. جراحی از پاک سازی بافت آسیب دیده مفصل گرفته تا جایگزینی مفصل متفاوت است.